John Green "Gwiazd naszych wina"

O tej książce słyszał każdy, nawet jeśli jej nie czytał to tytuł jest mu znajomy. Dlaczego zdecydowałam się na lekturę akurat teraz? Z ciekawości. Ogólnie nie mam w zwyczaju podążać za modą, nie czytam tego co jest akurat na czasie. W 2014 kiedy to ukazała się ta oto książka byłam sceptycznie nastawiona. Później wszedł do kin film na podstawie książki i uległam - obejrzałam film. Wrażenia? No powiedzmy, że mi się podobał. Ot kolejna łzawa historia, która ma poruszyć miliony serc na całym świecie.

16-letnia Hazel choruje na raka. Na spotkaniu grupy wsparcia poznaje przystojnego Augustusa, lekko zbuntowanego nastolatka. To spotkanie odmieni ich życie na zawsze, od tej pory nic nie będzie już takie samo.

"Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń."

Fabuła prosta, nie chcę się specjalnie w nią zagłębiać, bo mam wrażenie, że i tak większość z was wie o co chodzi. Książkę czyta się bardzo przyjemnie ze względu na lekki styl autora. Narratorką jest sama Hazel, więc wygląda to tak jakbyśmy czytali jej pamiętnik. Przynajmniej ja miałam takie wrażenie. Jest dużo osobistych przemyśleń głównej bohaterki, na różnie tematy i to też mi się bardzo podoba. Postać Augustusa - super. Ciekawy charakter, dość specyficzne poczucie humoru. No i ta świadomość o swojej atrakcyjności. :)
Kolejnym plusem jest postać Petera van Houtena. Menda jakich mało, ale koniec końców...

Nie żałuję, że sięgnęłam po tę lekturę. Miło spędzony czas, chociaż momentami łezka się w oku zakręciła. Jeśli ktoś, jakimś cudem jeszcze tego nie czytał to polecam. Film też polecam.

Ocena: 7/10